Mijn verhaal moet er gewoon uit, lijkt het. Als door mijn verhaal 1 iemand wordt geïnspireerd en hierdoor ziet dat dingen (ook al lijkt het nog zo uitzichtloos) anders kunnen, dan is het mijn angst om dit te delen waard geweest.

Mijn naam is Mark en ik ben verslaafd.

Rare introductie van jezelf…?
Valt wel mee !
Ik kan het uitleggen.
Vandaag ruim  2,5 Jr geleden ging ik naar een kliniek. Om me te laten behandelen voor mijn verslaving. Je vraagt je nu vast af, wat voor verslaving? Dat ga ik dus niet vertellen. Het is namelijk niet het middel waaraan ik verslaafd ben, wat belangrijk is. Ik zie verslaving als een ziekte. Een ziekte die zich op allerlei manieren uit.
Jarenlang zag ik overal verslaafden om me heen. Ik was natuurlijk niet verslaafd … En dat was nou juist het probleem van mijn verslaving, de ontkenning. Doen alsof het er niet is. Voor mij is het zaak dat ik erken dat ik verslaafd ben. Mark ,Verslaafd. Daarmee stel ik me open om eraan te werken,om mijn leven als verslaafde clean te leven. Want het kan echt !

Als kleine jongen voelde ik me altijd al anders. Ik had genoeg vrienden en toch voelde ik me vaak alleen. Ik piekerde veel en was sowieso heel druk in mijn hoofd. De ene gedachte na de andere, het ging maar door, heel erg vermoeiend.

Toen ik 15 was begon ik voor het eerst te gebruiken. Ik was samen met oudere jongens en zij deden het ook, dus waarom ik niet. Het effect was heerlijk, het werd eindelijk rustig in mijn hoofd.
Vanaf die keer gebruikte ik al anders dan anderen. Meer en vooral ook vaker.

Jarenlang heb ik mezelf volgehouden dat ik niet verslaafd was. Als er weer eens iets in de soep was gelopen dan stopte ik even een paar maanden. Dit was voor mij voldoende bewijs dat ik niet verslaafd was. Ik kon tenslotte een tijdje stoppen als ik dat wilde toch? Dat ik daarna weer dubbel dik doorging, deed er niet toe.

Ruim 25 jaar lang heb ik mezelf beetje bij beetje om zeep geholpen. Als ik soms iets had opgebouwd moest dat snel weer kapot..succes was voor anderen ..niet voor mij.
Ik heb ook meerdere keren niet meer verder gewild. 

Ik heb dingen gedaan waar ik echt niet trots op ben.
Hier volgt een voorbeeld van de waanzin waarin ik leefde en wie ik daarin allemaal betrok.
Mijn toenmalige vriendin had het uit gemaakt, net voordat we zouden verhuizen. Ik moest werken en raakte daarna heel erg onder invloed. Na het werk heb ik de hele weekend omzet meegenomen. De volgende ochtend werd ik wakker en schaamde me ontzettend. Terugbrengen was geen optie, want dan zou het alsnog uitkomen. Ik woonde net in een huis dat ik alleen niet kon betalen..paniek en waanzin namen het over.  Ik ben gevlucht en heb mijn telefoon uitgezet. De plek waar ik verbleef vertelde ik mensen dat ik op vakantie was. Ondertussen was ik serieuze plannen aan te maken om er een eind aan te maken. ( niet echt een vakantiegevoel zeg maar) Al dagen was ik voor mijn omgeving spoorloos.
Op een gegeven moment won mijn nieuwsgierigheid het en besloot ik nog 1x mijn telefoon aan te zetten. Toen zag ik een bericht van mijn broer. Tijdens dat ze mij als vermist opgaven is mijn moeder onwel geworden. Ze was met spoed in het ziekenhuis opgenomen.
Ik dacht bij mezelf, Jezus wat ben ik aan het doen. Zo snel als ik kon ben ik er heen gegaan.
Ik heb mezelf aangegeven bij de politie.


Nu denk je natuurlijk, dit is het moment dat hij zich liet opnemen. Nee hoor, daarna ging ik gewoon weer door.

Op een gegeven moment kon ik echt niet meer. ik was spiritueel , emotioneel en lichamelijk (bijna) dood. Ik had geen eigen huis meer, sliep soms bij mijn ouders soms op de camping.
Ik was dagen doorgegaan en werd wakker in een huis waarvan ik dacht waar ben ik en met wie ben ik? Mijn besluit stond vast, dit moest veranderen. Ik moest veranderen.

8 weken opname ! En dat op mijn eigen verzoek..
In de kliniek heb ik mijzelf teruggevonden..dat stemde mij in het begin nou niet bepaald vrolijk.
Om mijn leven (of wat daar van over was) weer op te bouwen/herstellen, moest ik inzien dat ik verslaafd was. Ik moest dat gaan accepteren en daarmee leren leven.

Het positieve van niet gebruiken is dat ik weer voel en het negatieve van niet gebruiken is dat ik weer voel. Ja het is weer druk in mijn hoofd, maar ik weet nu ook dat ik minder met al die gedachtes hoef. Gedachtes komen en gaan, het is maar hoeveel aandacht je eraan geeft. Wanneer je geen aandacht geeft aan een gedachte, dan is het slechts een gedachte, niets meer en niets minder. Je hoeft niet te handelen naar elke gedachte die je hebt. Ook dat duiveltje dat wil gebruiken is een gedachte en die is er continu. Ik moet er 24/7 scherp op  zijn. Dag voor dag.

Hoe me dit lukt? Dit lukt me door me te verbinden met andere verslaafden in herstel. Door erover te praten en naar elkaar te luisteren, kijken naar de overeenkomsten ipv de verschillen. En natuurlijk door elkaar te helpen. En het meest belangrijke is erkennen dat ik verslaafd ben….dat ik Mark Verslaafd ben. Elke dag opnieuw. Door te leven in het hier en nu. Vandaag is wat telt. Ik ben wat telt. Acceptatie en liefde voor mezelf bereik ik onder andere door Meditatie. Meditatie geeft me focus in het hier en nu.
Bewustwording van de kracht in mijzelf in combinatie met verbinding.

Dit gebed is een lijfspreuk voor mij:

Schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
de moed om te veranderen wat ik kan veranderen
en de wijsheid om het verschil te weten..

samen met

IAMLOVE

(Ik zocht liefde altijd bij een ander zonder te weten dat ik t was)

Dank je wel voor het lezen.

Ik ben Blij dat ik dit kan en mag delen.
Ik ben Blij dat ik leef, ik ben Blij dat ik dit beleef ! Ik ben Blij met mezelf !!
ik ben Blij dat ik nu weer van mezelf hou !

IAMLOVE

Hug, Mark Verslaafd.