Sebastiaan Perras Uenk

Mijn naam is Sebastiaan Perras-Uenk. Ik ben 42 jaar en een alcoholist. Ik hoop mensen te inspireren met mijn verhaal en in te laten zien dat liefde uiteindelijk is wat alles overwint. Ik ben de phoenix die opnieuw geboren is uit zijn eigen as.

Ik ben geboren in Winterswijk, Gelderland en opgevoed als Jehova’s Getuigen. Mijn jeugd is niet bepaald makkelijk geweest. We deden niet mee aan verjaardagen en feestdagen vanwege ons geloof. Ook gingen we langs de deuren met de wachtoren om God’s woord te verkondigen. Als kind heb je geen keuze en heb je te luisteren naar wat je ouders je opdragen.

"Ik ben meegenomen uit de achtertuin van het kindertehuis"

Mijn moeder leed aan manische depressiviteit en was alcoholist en daar hebben we een hoop mee te doen gehad. Mijn vader was destijds alleen maar in het buitenland aan het werk. Soms was hij 3 a 4 maanden weg. Dit kon mijn moeder niet aan. Na een verkeerde dosis medicijnen en overmatig gebruik is mijn moeder met spoed opgenomen en zijn mijn broertje en ik in het kinderopvanghuis terecht gekomen. We hebben hier wel een half jaar gezeten, omdat het even duurde voordat mijn vader op de hoogte was van de situatie in Nederland. In dat half jaar ben ik een keer meegenomen door een stel uit de achtertuin van het kindertehuis en ben ik bijna een dag spoorloos geweest. Vervolgens ben ik gedumpt aan een rand van een bos. Ik was toen pas 1,5 jaar oud en was helemaal overstuur. In mijn pubertijd kwamen de eerste fragmenten terug en werd ik mij er steeds meer van bewust dat ik seksueel misbruikt ben. Ik heb mijn ouders gevraagd wat zij hiervan weten. Mijn ouders gaven aan dat zij al bang waren dat deze herinneringen bij mij terug zouden komen.

"Ik heb als kind naast mijn moeder gestaan en geprobeerd haar wakker te krijgen"

Op een geven moment ging het weer heel slecht met met mijn moeder en heeft ze een overdosis genomen met slaappillen. Ze heeft hierdoor drie dagen in coma gelegen. Ik heb als kind naast mijn moeder gestaan en geprobeerd haar wakker te krijgen, niet begrijpende wat er aan de hand was. Mijn moeder is na deze zelfmoordpoging opgenomen geweest in Castricum. Mijn ouders zijn toen gescheiden. Mijn vader is vervolgens hertrouwd met iemand van het geloof. Zij had ook nog drie kinderen uit haar vorige huwelijk dus werden we een huishouden van negen, zeven kinderen en twee volwassenen.

Het leek allemaal zo mooi, maar schijn bedriegt. In dat gezin begon de lijdensweg met geestelijke en lichamelijke mishandelingen. Ik heb dit twee en een half jaar vol moeten houden toen uiteindelijk de kinderrechter heeft besloten om mij bij mijn moeder te plaatsen. De ellende was nog niet voorbij, mijn moeder had nog steeds last van haar manische depressiviteit. Ze zat aan de medicijnen en was alcoholist.

"Op mijn viertiende ben ik op straat gezet."

Op mijn viertiende ben ik op straat gezet, omdat de nieuwe vriend van mijn moeder mij niet in huis wilde hebben. Ik heb toen een kamer gevonden waar ik kon blijven. Ik moest ’s avonds werken waar ik maar kon en ging overdag naar school. Het was voor mij bijna niet vol te houden. Na een jaar ben ik door de rechter verplicht om bij een van mijn ouders te gaan wonen of om naar een kindertehuis te gaan. Mijn vader had namelijk lucht gekregen van deze situatie. Ik ben toen nog een half jaar naar mijn vader geweest, omdat er geen andere keuze was. Daarna ben ik weer teruggebracht naar mijn moeder, maar ik ben toen meteen bij een vriend ingetrokken. Vanaf toen bestond mijn leven alleen nog uit rock en roll.

Ik ben de danswereld ingedoken vol met drank en drugs. Het was me against the world. In mijn ogen had iedereen gefaald. Ik was toen bijna achttien en verdiende te weinig om mijn kop boven water te houden. Daarom ben ik toen de prostitutie ingedoken. Ik werd al snel een luxe escort en heb de wereld over gereisd. Ik heb toen de mooie kanten maar ook zeker de zwarte kanten het leven gezien.

"Ik was altijd maar opzoek  naar liefde en geluk wat ik niet bij mezelf kon vinden."

Hier is mijn verslaving geboren. Het was voor mij hollen of stil staan en ik had gewoon geen rust in mijn lijf. Ik was altijd maar opzoek  naar liefde en geluk wat ik niet bij mezelf kon vinden. Mijn persoonlijke leven was een puinhoop en ik was diep ongelukkig, mijn leven kon mij gestolen worden en ik wilde hier eigelijk niet meer zijn. Ik vond mezelf niks waard en was altijd opzoek naar erkenning van anderen.

Op mijn dertigste raakte ik besmet met het HIV virus. Dit kon ook eigenlijk niet uitblijven met de mannier waarop ik leefde. Ik gebruikte veel drank en drugs op dat moment en dat ik nog leef is een wonder. Dit heeft mijn leven goed overhoop gegooid. Ik ben toen eindelijk wakker geworden, maar de schade was geschied. In de volgende jaren heb ik met vallen en opstaan mijn leven proberen te beteren. Ik heb mijn drankmisbruik nooit als een echt probleem gezien en heb altijd gedacht dat het bij het leven hoorde. Wat natuurlijk niet zo is! Ik bleef ongelukkig en kon mijn rust niet vinden. Ik werkte te veel, gemiddeld viertien uur per dag zes dagen in de week. Er kwam geen einde aan. Ik ben hierdoor meerdere malen in het ziekenhuis beland waar ik erop werd gewezen om het rustiger aan te doen. Het zou de volgende keer wel eens over kunnen zijn. Ik was bezig om een onmogelijk wurgcontract af te betalen en ben na heel veel moeite eindelijk in de schuldsanering terecht gekomen. Toen begon er weer een lichtpuntje in mijn leven te komen.

"Ik was niet gek en ik was niet meer alleen."

Op een gegeven moment heeft een goede vriendin mij een keer meegenomen naar een AA meeting. Ik heb toen eigelijk alleen maar zitten huilen en er ging een wereld voor mij open. Ik had heel veel herkenningspunten met iedereen. Ik was niet gek en ik was niet meer alleen. Door naar AA meetings te gaan heb ik het de eerste keer zeven maanden volgehouden. Totdat ik op mijn verjaardag had besloten om weer een biertje te drinken. Al snel was ik weer terug op mijn oude drink gewoonte.

Achtentwintig februari 2016 is het keerpunt in mijn leven. Het was mijn laatste werkdag voordat ik aan mijn nieuwe baan zou beginnen. Om mijn laatste werkdag te vieren ben ik bij mijn tante in de schoonheidssalon een wijntje gaan drinken en heb ik onderweg naar huis nog een borrel gedronken op het Rembrandplein. Ik ben toen veel te lang blijven zitten en heb een paar borrels te veel gehad. Eenmaal thuis aangekomen heb ik de boodschappen die ik nog bij me had in de koelkast gegooid. Ik ben naar de slaapkamer gegaan en ben in slaap gevallen.

"Ik kon niet ademen het was bloedheet en alles was zwart."

Rond vier uur s’ochtends hoor ik een keiharde knal vanuit de woonkamer, ik kon niet ademen het was bloedheet en alles was zwart. Via de badkamer ben ik in de woonkamer gekomen en daar moest ik meteen gaan liggen. Mijn longen stonden in brand, het was een grote vlammenzee om mijn heen. De muren  en het plafond, alles stond in brand. Ik kon nog kruipen naar de voordeur en kreeg hem nog net open. Op het moment dat ik de deur open had explodeerde mijn hele woning. Ik werd ik met de voorgevel naar buiten geblazen. Ik ben er gelukkig zonder zware brandwonden vanaf gekomen, maar ben toen alles kwijtgeraakt. Ik was niet goed verzekerd dus ik heb niks terug gekregen van de verzekering. Dit heeft mij zo’n rotklap bezorgt dat zelfs mijn verleden op kwam spelen. Ik was even volledig terug bij af.

Ik heb mij toen op aanraden van een goede vrienden laten opnemen in een kliniek in Schotland om alles op zijn plek te krijgen.Ik ben hier zestien weken gebleven en dit is mijn redding geweest. We hebben mijn alcohol verslaving behandeld en ik ben door het harde werken aan mezelf steeds meer van mezelf gaan houden. Ik heb mezelf hierdoor echt weer terug gevonden.

Het is niet altijd altijd makkelijk, maar ik ben nu gelukkiger dan ooit. Ik ben gezond en ik leef en ik ben al meer dan twee en een half jaar nuchter. Ook ben ik gestopt met roken en gebruik ik geen drugs meer. Ik ben lekker aan het sporten, geniet van het leven en alles wat het te bieden heeft. Mijn relaties met vrienden en familie zijn weer gezond en ik heb van alles afscheid genomen wat niet meer werkt.

"Hou op met kijken naar wat je niet hebt"

Ik kan eindelijk zeggen dat ik van mezelf en van het leven houd. Vrij van alle godsdiensten en geloven leef in het hier en nu. Ik heb mijn naasten lief en omarm het leven. Dat is toch wat we allemaal willen? Liefde! Leef in het hier en nu en niet in je hoofd. Blijf op het pad lopen en leef op de lijn waar yin en yang elkaar ontmoeten. Zoek naar de weg met de minste weerstand, reset je ambities en focus op het worden van een lief hebbende persoon, inplaats van  jezelf met anderen te vergelijken. Werk hard, ontplooi jezelf en doe iets goeds in de wereld, maar zorg wel dat je je goed blijft voelen. Hou op met kijken naar wat je niet hebt, maak daar je doel niet van, je zult teleurgesteld raken. Dankbaarheid is een zeker pad naar geluk. We kunnen het eigelijk niet beter zeggen als de band the Beatles;” love is all you need”. Onvoorwaardelijke liefde is echt en ook de enige emotie die  niet gegenereerd is door gedachte in je hoofd. Behandel een ieder zoals jij behandeld zou willen worden, dat is de gouden regel van de LIEFDE. Lief hebben is alles geven wat je kunt en laat het leven vloeien. Houd wat je nodig hebt, en geef de rest weg. Wat je geeft krijg je in overvloed weer terug.

Dankjewel dat ik dit met jullie mag delen, en hoop dat jullie allemaal zullen vinden wat ik gevonden heb in het leven

“I AM LOVE”  
Dikke knuffel Sebastiaan

Tekst: Sebastiaan Perras Uenk
Redactie tekst: Melissa Arendsen
Vertaling: Ronald Bangma
Fotografie: Hester Baks