Ik ben opgegroeid met een moeder met een verstandelijke beperking. Dat ik in de zorg ging werken voelde als een logische stap.
Jarenlang werkte ik als maatschappelijk werkster met verstandelijk beperkte autisten. Ik vond het mooi werk, maar op een gegeven moment brak het me op. De zorguren werden minder en ik zag dat we onze patiënten tekort deden. Daar kon ik echt wakker van liggen.
Toen ik op een gegeven moment een docu zag over sociaal erotische dienstverlening voor mensen met een beperking, besloot ik mijzelf aan te melden om ‘af en toe’ iemand te bezoeken. In mijn werk had ik gezien dat veel mensen met een beperking intimiteit misten. Omdat het vinden van een partner lastig was, vanwege specifieke behoeften of omdat ze – vanwege hun handicap – zichzelf niet konden aanraken.
Ik vond het zo fijn om mensen met een goed gevoel achter te laten, dat gevoel deelde ik en wilde ik graag doorgeven.
Maar ineens besefte ik me dat ik dit werk niet als reguliere baan kon gaan doen. Want hoe kon ik dit ooit tegen iemand vertellen, wat ik deed als baan.
Het leek me eerst iets om geheim te houden en niet over te praten. Gevolg was dat ik bij mijn gewone baan bleef en daarbij soms iemand met een beperking bezocht.
Op een dag veranderde dat en dacht ik: wie beslist eigenlijk dat ik hier niet over kan praten? Wie bepaalt eigenlijk of dit ongewoon of gek is? Dat bepaal ik toch allemaal zelf? Als ik het ok vind en niemand kwaad doe, dan is het toch ok? Toen besefte ik dat ik mijn eigen gedachtes bepaal en daarmee mijn oordeel. Dit voelde zo als een bevrijding!
Ik zei mijn reguliere werk in de zorg op om meer mensen met een beperking te bezoeken. Daarbij komt een brede range van menselijke behoeften aan bod, van knuffelen tot seksualiteit.
Meditatie hielp en helpt mij om dit werk te kunnen doen en minder snel te oordelen. Maar ook om bewust te zijn van mijn grenzen. En dat is voor alle partijen fijn. Ik ben heel blij zoals ik het nu kan doen, ook al kom ik soms best heftige dingen tegen.
Sinds vorig jaar treed ik ook meer naar buiten toe over mijn werk. Ik was te gast bij Jinek en diverse kranten plaatsten een interview met mij. Dat was wel even wennen, maar ik vind het fijn dat het onderwerp sociaal-erotische dienstverlening hiermee meer uit de taboesfeer komt. Het gebeurt regelmatig dat er wel wat vooroordelen zijn over mijn werk. Vaak weet men niet wat er allemaal bij komt kijken.
Intimiteit werkt op vele fronten helend. Zo zijn er bijvoorbeeld mensen met een verstandelijke beperking die minder agressief zijn na sociaal-erotische dienstverlening en mensen met spasmen die na een bezoek minder spastisch zijn.
Maar boven alles geldt dat iedereen behoefte heeft aan een beetje liefde. Die boodschap wil ik graag uitdragen.
IAMLOVE by Tika Stardust
I grew up with a mentally impaired mother. The decision to work in the healthcare industry felt like a logical step.
For many years, I worked with mentally impaired autists in my job as a social worker. I thought it was great work, but at one point it started to wear me down. The number of care hours decreased, and I noticed that we were not giving our patients what they required. This would really keep me up at night.
Then, after seeing a documentary on social-erotic services for impaired people, I decided to sign myself up to “occasionally” visit someone with an impairment. During my work I had noticed that a lot of these people were missing out on intimacy. Either because finding a partner was difficult, because of special needs, or because they – due to their handicap – were unable to touch themselves.
I thought it was great that I was able to leave those people feeling good, I shared this feeling and was very happy to pass it on.
However, all of a sudden I realised that it was not possible for me to do this type of work as a regular job. Because how could I ever tell anyone about the kind of work I was doing?
At first, I felt that it was something to be kept hidden and which should not be talked about. As a result, I kept my normal job and on the side I would occasionally visit someone with an impairment.
One day this changed, and I thought to myself: who actually decides that this is something which I cannot talk about, who decides whether what I am doing is unusual or strange? This is completely up to me, isn’t it? If I am ok with it and I am not hurting anyone, then surely it is ok? It was at that moment that I realised that I determine my own thoughts and with it my judgment. This felt so liberating!
I quit my regular job in the healthcare industry in order to visit more people with an impairment. The work involves a wide array of human needs, ranging from hugging to sexuality.
Meditation helped and is still helping me do this kind of work and makes me less quick to judge. But it also helps me be aware of my own limits. And this is a good thing for both parties. I am very happy with the way I am able to do things now, even though I do sometimes encounter things that leave an impression.
As of last year, I have also become more vocal about my work. I was a guest on the TV show Jinek and several newspapers featured an interview with me. It took me a bit of time to get used to, but I think it is great that this is helping social-erotic services become less of a taboo subject. There is often a bit of prejudice about what I do. A lot of the time people do not know what exactly the work entails.
Intimacy has a healing effect that works on many levels. For example, there are people with a mental impairment who will be less aggressive after having received social-erotic services. Similarly, some people suffering from spasms find that these have lessened after a visit.
What is true above all, however, is that everyone needs a bit of love. This is the message which I would like to pass on.
IAMLOVE by Tika Stardust
Text: Tika Stardust & Hester Baks
Translation: Liza Wijker
Photography: Hester Baks
Comments
Geweldig werk wat je doet, Tika, ga zo door!